Objawy liszaja rumieniowatego

Przyczyna nie jest dokładnie znana, naukowcy szukają różnych źródeł, m.in. w problemach genetycznych, hormonalnych i wirusach. Podejrzewa się także powiązanie tej choroby ze stresem i czynnikami środowiskowymi. Skutkiem staje się wtórny stan zapalny w obrębie tkanek i narządów. Nie jest natomiast chorobą zakaźną.

Liszaj jest chorobą ciężką do wykrycia, początkowe objawy są trudne do zidentyfikowania, a rożna ich forma może wprowadzać w błąd.

Charakterystyczne zmiany dotyczą drobnych naczyń skórnych, na których pojawia się rumień bądź czerwone grudki zlewające się w duży wykwit w kolorze czerwonym.

Istnieją dwa główne typy tej bardzo rzadkiej choroby, mianowicie liszaj rumieniowaty krążkowy, który jest bardziej łagodną postacią oraz liszaj rumieniowaty trzewny (inaczej: narządowy, układowy). Ten pierwszy cechuje się tym, iż pojawia się na fragmentach skóry w postaci okrągłych blizn lub wysypek w kolorze brunatnoczerwonym w okolicy nosa, owłosionej skóry głowy, bocznym obszarze twarzy i na powierzchni dłoni.

Pojawiają się liczne wykwity czerwonych nacieków bardzo często zlewających się w jeden większy rumień, przeważnie na twarzy. Tworzy się wówczas rozpoznawalny dla choroby wzór motyla zajmujący nos i część policzków. Z kolei liszaj rumieniowaty trzewny objawia się tym, że prócz skóry, choroba atakuje inne narządy i organy w ciele.

Cechuje się okresami nasileń i popraw, rozpoczyna się mało uciążliwymi objawami (np. gorączką, utratą wagi, znużeniem), które po pewnym czasie ustępują, później natomiast znów powracają. Ten typ liszaja odznacza się licznymi zaburzeniami hematologicznymi, zajmuje różne części ciała, co sprawia, że osoba chora odczuwa objawy różnych chorób.

Typowe cechy układowej formy liszaja są dodatkowo silne bóle stawów, zapalenie opłucnej, owrzodzenie błon śluzowych, a także bardzo silna nadwrażliwość na światło. Choroba może także zaatakować krew i spowodować nieodwracalne zmiany w funkcjonowaniu układu immunologicznego, mogą pojawić się rozmaite kłopoty z układem nerwowym oraz problemy z zapaleniem nerek.

Choroba może występować u osób praktycznie w każdym wieku, najczęściej jednak spotyka się ją u osób w wieku 20-40 lat, w głównej mierze atakując kobiety. Wyróżnia się liczne podgrupy liszaja, o zmiennych cechach w zależności od nasilenia. Wyróżnia się podostry toczeń skórny, toczeń wywołany lekami, toczeń noworodków.

Nie ma skutecznego sposobu na leczenie tej uciążliwej choroby, najczęściej polega ona na dużej samokontroli osoby chorej, która powinna unikać światła słonecznego, gdyż może spowodować nawroty choroby. Kontrolując objawy, powinno przyjmować się leki najczęściej przeciwzapalne i sterydowe, stosować maści i pudry chroniące skórę, aby łagodna odmiana choroby nie przeistoczyła się w tą ostrą.

W przypadku leczenia szpitalnego stosuje się leczenie objawowe oparte na lekach hamujących oraz zapobiegających aktywności systemu odpornościowego człowieka,  podaje się również leki immunosupresyjne oraz środki przeciwmalaryczne.

Liszaj rumieniowaty na dzień dzisiejszy jest chorobą nieuleczalną, natomiast istnieją sposoby na kontrolowanie choroby. Na bieżąco prowadzone są badania naukowe dotyczące genezy liszaja oraz określenia molekularnych mechanizmów odpowiedzi immunologicznej oraz samego zapalenia w celu ustalenia nowych metod terapii.

Zobacz również opis choroby: Liszaj rumieniowaty