Objawy keloidu

Nowotwór składa się z komórek tkanki łącznej, czyli fibroblastów oraz wytwarzanych przez nie włókien (najczęściej kolagenowych).

Rozwój choroby jest uwarunkowany genetycznie. Keloid występuje głównie u osób o ciemnej karnacji, częściej jest również spotykany u dzieci niż u dorosłych.

Jakie są objawy?

Choroba charakteryzuje się zmianami guzowymi o nieregularnym kształcie. Rozwija się w postaci wyniosłych tworów, które są lekko wypukłe ponad powierzchnię otaczającej skóry i wyraźnie się od niej odgraniczają.

Czasami może się jednak zdarzyć, że guzy rozwiną się w postaci płaskiej i będą położone na poziomie zdrowej skóry.

Guz zazwyczaj przybiera barwę siną lub żywoczerwoną, a w przypadku niepodjęcia leczenia kolor zmienia się na matowobiały.

Bliznowiec posiada gładką oraz lśniącą powierzchnię. Jest również o wiele twardszy w dotyku od otaczającej skóry, a wynika to z obecności zwiększonej liczby włókien kolagenowych.

Typowe dla keloidu są wypustki. Są one najczęściej umiejscowione na obwodzie zmian i umożliwiają obserwowanie poszerzania się choroby w obręb zdrowej skóry. Wypustki pozwalają również na rozróżnienie bliznowca od blizny przyrosłej.

Lokalizacja guza może być bardzo różna – został on już odnotowany niemal w każdym miejscu na ciele. Najczęściej jednak spotykany jest na przedniej powierzchni klatki piersiowej, na stopach i dłoniach, za płatkami usznymi oraz na ramionach.

Zazwyczaj nie odnotowuje się dolegliwości miejscowych, takich jak ból czy pieczenie. Guz może być jednak bardzo czuły na dotyk, czasami swędzący.

Lekarze podają jedyny przypadek, w którym bliznowiec powoduje dyskomfort – jest to rozwój choroby w obrębie stawów. Można wówczas zaobserwować brak możliwości pełnego wyprostowania kończyny.

Keloid może przybierać różne rozmiary, jego wielkość nie została ściśle opisana. Jeden guz może posiadać od kilkunastu milimetrów nawet do kilkudziesięciu centymetrów długości.

Co więcej, ma on również skłonności do stopniowego i powolnego zwiększania rozmiarów (zmiany te są rzadko zauważalne podczas codziennej obserwacji). Dlatego też bardzo ważne jest udanie się do specjalisty i podjęcie leczenia, ponieważ choroba nigdy nie ustępuje samoistnie.

Zobacz również opis choroby: Keloid